Nu de zon zich weer heerlijk laat zien, wil je daar natuurlijk lekker van genieten. Fijn om weer die korte broek of dat jurkje met sandaaltjes uit de kast te kunnen trekken. Dit is ook altijd het moment dat ik weer vragen krijg over zelfbruiners. Want dat jurkje staat vaak net iets leuker met een beetje kleur op de huid. Hoewel het modebeeld gelukkig wat is verschoven en een zongebruinde huid niet meer zo gezond gevonden wordt, snap ik die vraag hoor. Ik ben allang blij dat we niet meer massaal voorbruinen onder de zonnebank. Een self tanner is wat mij betreft een prima oplossing. Waar moet je nu op letten bij deze producten? Hoe werken ze en zijn ze veilig te gebruiken?
Zijn we net zo blij dat we door gebruik van een zelfbruiner een alternatief gevonden hebben voor die schadelijke zon, staan de kranten vol met berichten over het feit dat spray-tan mogelijk kankerverwekkend is. Omdat mijn mailbox inmiddels vol zit met vragen van ongeruste gebruikers, in deze blog wat meer informatie over de veiligheid van de zelfbruiner…
Eerder schreef ik op mijn blog over zelfbruinende crèmes. In een zelfbruiner wordt gebruik gemaakt van DHA (Dihydroxyacetone). Daar kom ik graag nog even op terug. Want recent werd een onderzoek gepubliceerd over het effect van langdurig gebruik bij dieren.
Mensen vinden het fijn om er goed uit te zien, onder andere door het hebben van een ‘gezond’ kleurtje. Dit kan door in de zon te gaan zitten, maar een veel veiligere optie is een zelfbruinende crème.