Ik ben niet zo snel gek te krijgen maar een ding kan mij behoorlijk boos maken: cosmeticaproducenten die goed verkopende ingrediënten (omdat ze ook bewezen werkzaam zijn) in een hoge concentratie in een crème doen, maar op zo’n manier dat ze onwerkzaam of zelfs schadelijk voor de huid zijn.
Het blijft iedere keer weer een spannend moment. Als dan een nieuw product van ‘de band rolt’ waaraan je zo lang hebt gesleuteld en geschaafd. Ik denk dat het drie jaar geleden is dat ik begon na te denken over het ontwikkelen van een bodycrème. En zoals dat eigenlijk bij al mijn producten is gegaan, ontstond die wens omdat ik er zelf behoefte aan had. Milde, ongeparfumeerde producten voor het lichaam kon ik nog wel vinden, maar een crème of lotion met een goede combinatie van voldoende antioxidanten, kalmerende en barrièreherstellende stoffen, dat bleek zoeken naar de spreekwoordelijke speld in de hooiberg. En dus besloot ik zelf zo’n product te ontwikkelen. Met een stevig wensenlijstje. Ik wist wat ik wilde, maar kon dat ook gemaakt worden …?
En dan ineens is het lente. Wat heb ik ernaar uit gekeken. Het lijkt wel alsof ik ieder jaar meer moeite krijg met die donkere, koude dagen. Als het even kan probeer ik de winterse kou te ontvluchten en reis ik met de gehele familie af naar een verre tropische bestemming. Heerlijk! Helaas is mijn huid daar aanzienlijk minder blij mee. Zo vlak onder de evenaar kan je echt niet tegen de zon opsmeren en moet je wel een aantal andere maatregelen treffen om je huid tegen zonschade te beschermen. Daarom sjouw ik altijd een hutkoffer vol petjes, hoeden en zonnebrillen mee. Bovendien voorzie ik mijn huid van een flinke dosis antioxidanten. En dat is niet alleen op die tropische bestemmingen een aanrader, maar ook gewoon in ons eigen koude kikkerlandje.
Om mijn kennis over de cosmetische dermatologie up to date te houden reis ik regelmatig af naar het andere eind van de wereld om congressen te bezoeken. Een van mijn favoriete bijeenkomsten is het jaarlijkse congres van de Amerikaanse vereniging van dermatologie; het ene jaar aan de westkust en het volgende jaar aan de oostkust van Amerika.
“If you really want to know the age of a woman, look at her hands, don’t look at her face. The face may trick you, but the hands never do.”
Kris Verburgh van De voedselzandloper kan trots op me zijn; al jaren lang begin ik mijn ochtend met een bord havermout met amandelmelk. Als ik hem mag geloven, krijg ik er sterkere vaten, een lagere bloeddruk, een betere stofwisseling en meer energie van. Ik wil hem best geloven, maar vind het vooral lekker! Wat veel mensen niet weten, is dat havermout ook al eeuwenlang gebruikt wordt bij huidproblemen. Mensen met eczeem of brandwonden gingen in een bad met ‘colloïdale havermout’: de poeder na het vermalen en verwerken van de hele haverkorrels. Dit verlichtte de branderigheid, jeuk en roodheid.
Een maand geleden stelde Rineke Voogt, redacteur bij de Volkskrant, mij de vraag: “Waar blijft de crème die je op je huid smeert?” Ik geloof dat ze na mijn monoloog van enkele uren een beetje spijt kreeg van haar vraag. Want wat is er veel te vertellen over de werking van cosmetische ingrediënten in en op de huid! Ze is er gelukkig toch in geslaagd om er een interessante (en korte ;-)) samenvatting van te maken. Ik beloof dat ik jullie binnenkort het hele verhaal zal vertellen, maar hier alvast het artikel uit de Volkskrant:
Veel belangrijker dan weten wat je moet smeren, is weten wat je moet laten! Dagelijks krijg ik e-mails van mensen die skincare mistakes maken. En geloof me, die kunnen tot grote problemen leiden. In alle eerlijkheid ben ik ook wel eens de fout ingegaan… Om jou verdere ellende te besparen heb ik de grootste vergissingen op een rijtje gezet.
In de kerstwens aan mijn team schreef ik dat mijn bedrijf ook mijn kindje is, maar dat mij dit jaar wel duidelijk geworden is dat we het ouderschap delen. Want wat heeft iedereen keihard gewerkt!
Terwijl ik nog bij aan het bijkomen was van de dramatische uitslag van Nederland-Argentinië en net besloten had dat ik deze toch wel wat sombere donderdag in huispak en zonder make-up (die wallen waren toch niet meer te camoufleren) ging doorbrengen, belde een vrolijke verslaggever van Editie NL of ze me konden interviewen over de werking van cafeïne. En o ja, ze waren eigenlijk al onderweg!
- Oudere berichten
- Dit zijn de nieuwste berichten